Tour de doping

De Rabobank heeft enorm geprofiteerd van de wielersport. Zelden zal een sponsoring zo succesvol geweest zijn, niet qua prestaties maar wel qua reclame voor de sponsor.
De affaire rond Armstrong zou de directe aanleiding zijn voor de Rabobank na 16 jaar te stoppen met de sponsoring van een wielerploeg die aan de Tour deelneemt. Jammer, maar een bank en zwendel met doping, ja dat is een moeilijke relatie.
Toch is het een beetje hypocriet van de Rabobank, want zolang de wielersport bestaat wordt er doping gebruikt om te presteren en dat wist de Rabobank. Ze hebben dus bewust het risico genomen en voor relatief weinig geld een enorme publiciteit verworven.
De grond wordt nu te heet onder hun voeten en bovendien bleven de laatste jaren de prestaties uit. Bij elkaar voor de Rabobank blijkbaar reden genoeg er nu mee te stoppen.
De nieuwe sponsors zullen in de rij staan om de plaats van de Rabobank in te nemen, want de reclame is enorm voor weinig geld. Ook alle ophef rond de dopingzaken is vaak reclame voor de sponsor, want die kan altijd nog zeggen dat hij er niets aan kan doen en niet verantwoordelijk is voor wat de ploeg die hij sponsort doet.
Doping in de sport en dus ook de wielersport is niet te vermijden, want de deelnemers doen stiekem toch wat ze vinden te moeten doen om te winnen en nemen daarbij risico's. Iedereen weet dat, sponsors, publiek en organisaties. Het publiek komt toch wel en het enige dat een organisator kan en ook behoort te doen, is zo goed mogelijk controleren op doping en iedereen straffen die wordt betrapt. Daar houdt het op, want de mensheid is niet zo pijnlijk eerlijk, als het handjevol enkelingen voor tv ons wil wijsmaken. Het al te pijnlijk eerlijk doen is niet menselijk en zo blijkt telkens opnieuw, dat werkt niet..
Om te voorkomen dat vaker over de laatste 10 tot 20 jaar resultaten vervallen, zoals nu met Armstrong, is een verjaringstermijn op het bestraffen van dopinggebruik een gepaste oplossing.