De PvdA is een ordinaire Van Oranje Nassau-club geworden

Vroeger, ja vroeger, maar vroeger is nu niet en daarom blijft er niets anders over van de PvdA dan een ordinair Van Oranje Nassau-clubje met een handjevol zetels en zullen ze op den duur zelfs helemaal verdwijnen, tenzij ze weer snel de Republiek en een President omarmen. Wouter Bos deugde niet, Job Cohen deugde niet en alle volgende PvdA-leiders zullen ook wel niet deugen, in de ogen van de PvdA zelf.. De PvdA is gewoon de weg kwijt tot ze terugkeren naar hun beginselen en het gekozen staatshoofd weer opnemen in hun programma.
De PvdA is in 1946 ontstaan uit de SDAP en twee kleinere partijen en was altijd echt socialistisch, met Drees als hun grote politieke kopstuk en boegbeeld.
Sinds 1977 had de PvdA in hun beginselen, dat ze een gekozen staatshoofd wilde, dus de Republiek Nederland. Na de oprichting van de Republikeinse Moderne Partij op 14 september 2000, hebben ze in 2005 hun beginsel van een gekozen staatshoofd geschrapt uit hun nieuwe beginselprogramma en daarmee zichzelf gedegradeerd tot een ordinaire Van Oranje Nassau-club, zo die er een 10 tal waren in de Eerste- en Tweede-Kamer. Sindsdien is het bergafwaarts gegaan met de PvdA en terecht, want het is gewoon niet te verteren, dat een groepering eerst principieel voor een President is en dan zonder blikken of blozen overschakelt en een van de fanatiekste supporterclubs van mevrouw Van Oranje Nassau wordt. Een wending die hun nog weerzinwekkender maakt dan het CDA, want die zijn van oudsher gewoon lichtgevend oranje. De PvdA kan alleen zichzelf weer op de been helpen en hun geloofwaardigheid terugwinnen, door de RMP te steunen voor de Republiek Nederland en mij voor de eerste President van de Republiek Nederland. Pas dan kunnen ze ook weer behoorlijk opkomen voor de arbeiders, want Van Oranje Nassau en arbeiders combineert niet.